Baie dankie sister!
Door: Nicole
Blijf op de hoogte en volg Nicole
14 Mei 2019 | Zuid-Afrika, Jeffrey’s Bay
Dinsdag 30 april was het dan eindelijk zover... de dag ervoor zat ik nog de hele dag spreekuur te doen in Alphen a/d Rijn en een dag later stapte ik al in het vliegtuig naar Zuid-Afrika. Na 10,5 uur vliegen kwam ik s' avonds laat aan in Johannesburg.
Daar heb ik in een B&B vlakbij het vliegveld geslapen, want de volgende middag vloog ik door naar Port Elizabeth. Else (vriendin en collega die in november met haar hele gezin naar Zuid-Afrika is vertrokken) kwam me ophalen van het vliegveld. Na ruim een uur rijden kwamen we aan in Jeffreysbay, mijn "thuis" voor de komende maand en de nr.3 surfspot ter wereld.
Samen hebben we eerst een rondje gereden door J-Bay om me de highlights te laten zien en vervolgens zijn we naar het huis van Else en Dennis gegaan. Hier heb ik de eerste paar nachten gelogeerd. En de volgende dag ben ik al meteen mee gegaan naar de kliniek. De ochtend start hier om 8.00 en dan wordt de dag samen begonnen middels een stukje lezen uit de bijbel en een gebed. Ze zijn erg dankbaar dat ik er ben.
De Healthy Mom and Baby Clinic (HMBC: http://www.hmbc.co.za/) is een non-profit organisatie die professionele, meidsche zorg levert aan de kansarme vrouwen uit de gemeenschap en is volledig afhankelijk van donaties. In de kliniek worden zwangere vrouwen en kraamvrouwen gezien, tevens wordt er anticonceptie aangeboden en een soort consultatiebureau. Voor de bevalling moeten alle vrouwen naar het ziekenhuis in Humansdorp, een plaats 20 minuten rijden verderop.
De kliniek draait op een klein vast team (veel verpleegkundigen, ook wel sisters genoemd) en een heleboel vrijwilligers.
Mijn eerste dag heb ik met Linette mee gelopen, zij is verpleegkundige met een aantekenng voor verloskunde en ziet alle zwangeren.
Veel vrouwen hier hebben een hoge bloeddruk en/of suikerziekte of zijn HIV positief en hebben dus extra zorg nodig. Voor deze vrouwen is een bezoek aan de kliniek een soort dagje uit.
Mijn doel is om vooral Linette te helpen, die ook echo's maakt, maar hier nooit voor geschoold is.
Op vrijdag was er geen spreekuur en dus ook geen zwangeren.
Die dag ben ik met Annabelle, die haar co-schappen hier doet, pakketjes met kleding gaan maken voor de kansarme mensen uit de townships. Er is veel kleding ingezameld hier en dat willen we graag uitdelen aan de mensen die het nodig hebben in de townships.
In het weekend was het tijd voor leuke dingen. Helaas waren Else en haar man ziek geworden, dus op zaterdag ben ik lekker met de kinderen naar het strand gegaan en zijn we gaan lunchen met Annabelle.
Vervolgens zijn we bij Supertubes en The Point naar de surfers gaan kijken, want er werden hoge golven verwacht dit weekend. Daarnaast staat Supertubes bekend als DE plek om te gaan surfen en in Juli vindt er hier een enorm event plaats.
Ondertussen ben ik verhuisd naar de Surflodge, een prachtig huis direct aan het strand. Waar een gezellige groep mensen (o.a. ook Annabelle) verblijft en we s'avonds altijd gezellig samen (ergens) eten.
Op maandag 6 mei startte mijn eerste volle week in de kliniek.
Die maandag liep ik weer met Linette mee en hebben we besproken waar ze behoefte aan heeft qua bijscholing.
Geen enkele dag is saai hier in Zuid-Afrika en elke dag zie of beleef ik wel dingen die me doen verbazen. Zo ook deze maandag...
Er kwam een oma de kliniek binnenwandelen met haar kleinkind (1 van een tweeling), haar vader had zojuist geprobeerd haar te wurgen. Verslaving aan tik is een groot probleem hier in ZA, het zijn chemicalien die ze roken (vergelijkbaar met crystal meth), het is erg verslavend en tast het centrale zenuwstelsel en je hart aan. Beide ouders van dit kindje zijn hieraan verslaafd, twee andere kinderen zijn al uit huis geplaatst. Maar omdat er niet voldoende plekken zijn, kregen deze ouders nog een kans en voedt vooral oma de tweeling op.
Alle sisters in de kliniek zijn erg met dit gezin begaan en de maatschappelijk werkster heeft er ook haar hele ziel en zaligheid ingegooid. Dus de volgende dag gingen Thandi (maatschappelijk werkster), Annabelle en ik de township in om dit gezin te bezoeken. Best een beetje spannend zoals je misschien wel kan begrijpen..
De man was gewond aan zijn arm, dit was de enige manier om zijn kind van hem te bevrijden. Beide ouders zijn aangesproken over het voorval, de politie is erbij betrokken en ze krijgen nog 1 kans en extra begeleiding vanuit de kliniek. Ik hoop met heel mijn hart dat het goed gaat komen met dit gezin... beide ouders zijn nog jong, maar vooral de moeder ziet er slecht uit door haar verslaving.
Dit was ook mijn eerste bezoek aan de township. Nu nog aan de relatief goede zijde, waar mensen in gratis huizen van de overheid wonen en alleen zelf hun stroom en water hoeven te betalen. Daarna gingen we naar de andere kant, ook wel donkershoek genoemd. Hier wonen de mensen in hutjes die zijn gemaakt van al het mogelijke wat er voor handen is. Van hout en karton tot aan spaanplaten en plastic.
Sommige van die hutjes zien er erg netjes uit van binnen, met soms ook gewoon een dikke TV aan de (houten) muur.
Op woensdag was het verkiezingsdag en dat was een paar dagen eerder uitgeroepen tot nationale vrije dag en dus was de kliniek dicht.
Die dag zijn we met de mensen uit de lodge naar St. Francis Bay gegaan. De meeste gingen daar surfen, ik ben met een Engelse dame naar de vuurtoren gewandel.
Op donderdag was de kliniek weer gewoon open en ben ik met de mobiele kliniek mee de township in gegaan. Voor de mensen die de kliniek niet weten te vinden of kunnen bereiken rijdt de bus elke donderdag naar een vaste plek in de township. Al toeterend reden we er naar toe, zodat iedereen wist dat we er waren.
Sister Jakkie, Thandi (de maatshappelijk werkster), Annabelle en ik hebben die dag bijna 30 mensen gezien. Vrouwen komen voor de prikpil, kinderen voor vaccinaties, vitaminen en wormkuren. Veel kinderen hebben schurft en ook tuberculose komt hier nog veel voor. Maar we zagen ook een ouder stel waarvan de man in januari een beroerte had gehad. Hij had een enorm hoge bloeddruk en geen medicijnen. Maar mensen moeten dan naar het ziekenhuis in Humansdorp, waar mensen rustig de hele dag moeten wachten tot ze gezien worden. En als je pech hebt is het zo druk dat je aan het einde van de dag ongezien naar huis gaat. Het ziekenhuis is onderbezet qua personeel en soms zijn er ook tekorten aan medicijnen.
Schrijnend als je bedenkt hoe goed we het in Nederland hebben. En dat mensen gefrustreerd raken als je spreekuur 10 minuten uitloopt. Hier zijn de mensen al enorm dankbaar als ze uberhaupt door iemand gezien worden en soms zitten ze dan uren te wachten.
Het is ook bijna niet voor te stellen hoe weinig basiskennis mensen hier hebben. Over hygiene, over welke voeding wel of niet goed is voor hun kind of hunzelf. Veel vrouwen zijn HIV positief. Die dag moesten we iemand vertellen dat ze HIV positief is.. er volgde geen enkele emotie of vragen. Elke vrouw die voor de prikpil komt krijgt ook condooms mee. Met de uitleg dat ze die moeten gebruik om HIV besmetting tegen te gaan. Maar vrouwen weten vaak niet of hun partner HIV positief is of ze willen het niet weten omdat ze al blij zijn dat ze een partner hebben die hun een dak boven hun hoofd en eten geeft. Of dat ze daarom zelf niet willen weten of ze wel of niet besmet zijn. In de mobiele kliniek hebben we een bloedtest die we kunnen doen om HIV vast te stellen, maar mensen moeten weer naar het ziekenhuis voor medicijnen.
Niet iedereen gaat naar het ziekenhuis, want een hele dag daar wachten, betekend niet kunnen werken en voor sommige mensen betekend dat zelfs ontslag.
Zuid-Afrika is echt een land van enorme contrasten.
Vrijdag zijn we naar Addo Elephant National Park gegaan, op slechts 1,5 uur rijden van de township bevind zich Afrika's 3e grootste wildpark.
We hebben de nacht doorgebracht in een prachtige lodge op het park. Het was echt ongelofelijk mooi daar. De aapjes slingerden langs ons huisje en vanaf de veranda zagen we nog veel andere dieren.
Naast de vele olifanten hebben we veel dieren gespot die twee dagen. Van koedoes en zebra's, tot schildpadden, enorme mestkevers en knobbelzwijnen (Pumba van de Lion King). Maar ook 3 leeuwen, twee mannetjes en een vrouwtje die slechts een paar meter naast de weg onder een struik lag te slapen. Ook dat is Afrika....
Daar heb ik in een B&B vlakbij het vliegveld geslapen, want de volgende middag vloog ik door naar Port Elizabeth. Else (vriendin en collega die in november met haar hele gezin naar Zuid-Afrika is vertrokken) kwam me ophalen van het vliegveld. Na ruim een uur rijden kwamen we aan in Jeffreysbay, mijn "thuis" voor de komende maand en de nr.3 surfspot ter wereld.
Samen hebben we eerst een rondje gereden door J-Bay om me de highlights te laten zien en vervolgens zijn we naar het huis van Else en Dennis gegaan. Hier heb ik de eerste paar nachten gelogeerd. En de volgende dag ben ik al meteen mee gegaan naar de kliniek. De ochtend start hier om 8.00 en dan wordt de dag samen begonnen middels een stukje lezen uit de bijbel en een gebed. Ze zijn erg dankbaar dat ik er ben.
De Healthy Mom and Baby Clinic (HMBC: http://www.hmbc.co.za/) is een non-profit organisatie die professionele, meidsche zorg levert aan de kansarme vrouwen uit de gemeenschap en is volledig afhankelijk van donaties. In de kliniek worden zwangere vrouwen en kraamvrouwen gezien, tevens wordt er anticonceptie aangeboden en een soort consultatiebureau. Voor de bevalling moeten alle vrouwen naar het ziekenhuis in Humansdorp, een plaats 20 minuten rijden verderop.
De kliniek draait op een klein vast team (veel verpleegkundigen, ook wel sisters genoemd) en een heleboel vrijwilligers.
Mijn eerste dag heb ik met Linette mee gelopen, zij is verpleegkundige met een aantekenng voor verloskunde en ziet alle zwangeren.
Veel vrouwen hier hebben een hoge bloeddruk en/of suikerziekte of zijn HIV positief en hebben dus extra zorg nodig. Voor deze vrouwen is een bezoek aan de kliniek een soort dagje uit.
Mijn doel is om vooral Linette te helpen, die ook echo's maakt, maar hier nooit voor geschoold is.
Op vrijdag was er geen spreekuur en dus ook geen zwangeren.
Die dag ben ik met Annabelle, die haar co-schappen hier doet, pakketjes met kleding gaan maken voor de kansarme mensen uit de townships. Er is veel kleding ingezameld hier en dat willen we graag uitdelen aan de mensen die het nodig hebben in de townships.
In het weekend was het tijd voor leuke dingen. Helaas waren Else en haar man ziek geworden, dus op zaterdag ben ik lekker met de kinderen naar het strand gegaan en zijn we gaan lunchen met Annabelle.
Vervolgens zijn we bij Supertubes en The Point naar de surfers gaan kijken, want er werden hoge golven verwacht dit weekend. Daarnaast staat Supertubes bekend als DE plek om te gaan surfen en in Juli vindt er hier een enorm event plaats.
Ondertussen ben ik verhuisd naar de Surflodge, een prachtig huis direct aan het strand. Waar een gezellige groep mensen (o.a. ook Annabelle) verblijft en we s'avonds altijd gezellig samen (ergens) eten.
Op maandag 6 mei startte mijn eerste volle week in de kliniek.
Die maandag liep ik weer met Linette mee en hebben we besproken waar ze behoefte aan heeft qua bijscholing.
Geen enkele dag is saai hier in Zuid-Afrika en elke dag zie of beleef ik wel dingen die me doen verbazen. Zo ook deze maandag...
Er kwam een oma de kliniek binnenwandelen met haar kleinkind (1 van een tweeling), haar vader had zojuist geprobeerd haar te wurgen. Verslaving aan tik is een groot probleem hier in ZA, het zijn chemicalien die ze roken (vergelijkbaar met crystal meth), het is erg verslavend en tast het centrale zenuwstelsel en je hart aan. Beide ouders van dit kindje zijn hieraan verslaafd, twee andere kinderen zijn al uit huis geplaatst. Maar omdat er niet voldoende plekken zijn, kregen deze ouders nog een kans en voedt vooral oma de tweeling op.
Alle sisters in de kliniek zijn erg met dit gezin begaan en de maatschappelijk werkster heeft er ook haar hele ziel en zaligheid ingegooid. Dus de volgende dag gingen Thandi (maatschappelijk werkster), Annabelle en ik de township in om dit gezin te bezoeken. Best een beetje spannend zoals je misschien wel kan begrijpen..
De man was gewond aan zijn arm, dit was de enige manier om zijn kind van hem te bevrijden. Beide ouders zijn aangesproken over het voorval, de politie is erbij betrokken en ze krijgen nog 1 kans en extra begeleiding vanuit de kliniek. Ik hoop met heel mijn hart dat het goed gaat komen met dit gezin... beide ouders zijn nog jong, maar vooral de moeder ziet er slecht uit door haar verslaving.
Dit was ook mijn eerste bezoek aan de township. Nu nog aan de relatief goede zijde, waar mensen in gratis huizen van de overheid wonen en alleen zelf hun stroom en water hoeven te betalen. Daarna gingen we naar de andere kant, ook wel donkershoek genoemd. Hier wonen de mensen in hutjes die zijn gemaakt van al het mogelijke wat er voor handen is. Van hout en karton tot aan spaanplaten en plastic.
Sommige van die hutjes zien er erg netjes uit van binnen, met soms ook gewoon een dikke TV aan de (houten) muur.
Op woensdag was het verkiezingsdag en dat was een paar dagen eerder uitgeroepen tot nationale vrije dag en dus was de kliniek dicht.
Die dag zijn we met de mensen uit de lodge naar St. Francis Bay gegaan. De meeste gingen daar surfen, ik ben met een Engelse dame naar de vuurtoren gewandel.
Op donderdag was de kliniek weer gewoon open en ben ik met de mobiele kliniek mee de township in gegaan. Voor de mensen die de kliniek niet weten te vinden of kunnen bereiken rijdt de bus elke donderdag naar een vaste plek in de township. Al toeterend reden we er naar toe, zodat iedereen wist dat we er waren.
Sister Jakkie, Thandi (de maatshappelijk werkster), Annabelle en ik hebben die dag bijna 30 mensen gezien. Vrouwen komen voor de prikpil, kinderen voor vaccinaties, vitaminen en wormkuren. Veel kinderen hebben schurft en ook tuberculose komt hier nog veel voor. Maar we zagen ook een ouder stel waarvan de man in januari een beroerte had gehad. Hij had een enorm hoge bloeddruk en geen medicijnen. Maar mensen moeten dan naar het ziekenhuis in Humansdorp, waar mensen rustig de hele dag moeten wachten tot ze gezien worden. En als je pech hebt is het zo druk dat je aan het einde van de dag ongezien naar huis gaat. Het ziekenhuis is onderbezet qua personeel en soms zijn er ook tekorten aan medicijnen.
Schrijnend als je bedenkt hoe goed we het in Nederland hebben. En dat mensen gefrustreerd raken als je spreekuur 10 minuten uitloopt. Hier zijn de mensen al enorm dankbaar als ze uberhaupt door iemand gezien worden en soms zitten ze dan uren te wachten.
Het is ook bijna niet voor te stellen hoe weinig basiskennis mensen hier hebben. Over hygiene, over welke voeding wel of niet goed is voor hun kind of hunzelf. Veel vrouwen zijn HIV positief. Die dag moesten we iemand vertellen dat ze HIV positief is.. er volgde geen enkele emotie of vragen. Elke vrouw die voor de prikpil komt krijgt ook condooms mee. Met de uitleg dat ze die moeten gebruik om HIV besmetting tegen te gaan. Maar vrouwen weten vaak niet of hun partner HIV positief is of ze willen het niet weten omdat ze al blij zijn dat ze een partner hebben die hun een dak boven hun hoofd en eten geeft. Of dat ze daarom zelf niet willen weten of ze wel of niet besmet zijn. In de mobiele kliniek hebben we een bloedtest die we kunnen doen om HIV vast te stellen, maar mensen moeten weer naar het ziekenhuis voor medicijnen.
Niet iedereen gaat naar het ziekenhuis, want een hele dag daar wachten, betekend niet kunnen werken en voor sommige mensen betekend dat zelfs ontslag.
Zuid-Afrika is echt een land van enorme contrasten.
Vrijdag zijn we naar Addo Elephant National Park gegaan, op slechts 1,5 uur rijden van de township bevind zich Afrika's 3e grootste wildpark.
We hebben de nacht doorgebracht in een prachtige lodge op het park. Het was echt ongelofelijk mooi daar. De aapjes slingerden langs ons huisje en vanaf de veranda zagen we nog veel andere dieren.
Naast de vele olifanten hebben we veel dieren gespot die twee dagen. Van koedoes en zebra's, tot schildpadden, enorme mestkevers en knobbelzwijnen (Pumba van de Lion King). Maar ook 3 leeuwen, twee mannetjes en een vrouwtje die slechts een paar meter naast de weg onder een struik lag te slapen. Ook dat is Afrika....
-
14 Mei 2019 - 14:14
GonnySchipper:
Een land met vele gezichten ,mooie dieren, prachtige natuur maar veel menselijk leed.
Geniet van alle moois -
14 Mei 2019 - 14:13
Jose Van Melsen:
Wat een enorm voorrecht dat onze wieg in Nederland stond!!!!
Soms vergeten we inderdaad hoeveel geluk we hebben, maar hierdoor realiseren
we ons het wederom weer.
Succes met je werk, pas goed op jezelf en vergeet niet ook te genieten.
Dikke kus, Mam. -
14 Mei 2019 - 16:34
José Nijhoff:
Dag Nicole,
Wat geweldig dat je je hier voor inzet. Petje af.
Een land met armoede ,maar ook rijkdommen maar het wordt niet eerlijk verdeeld. Als je daar de vrouwen zelfstandiger maakt dan zal er een verandering optreden. Maar dat is nog veel werk. Fijn dat jij er een steentje aan mee draagt. Lieve groet en kracht toegewenst, Meino en José -
14 Mei 2019 - 16:32
Anny De Fijter:
Goed bezig Nicole fijn dat je iets kunt betekenen voor deze mensen en gelukkig kun je daarnaast ook genieten van de mooie dingen in Zuid Afrika.
Groetjes tante Anny -
14 Mei 2019 - 16:56
Marga Kortekaas:
Hoi Nicole, n mooi verslag. Wat n tegenstellingen met NL; we weten het maar wanneer ik dit lees, wordt het nog duidelijk en wat schrijnend. Top dat je een bijdrage mag leveren! Geniet van het extra dat jij kan toevoegen en geniet ook van ZA. Lfs -
14 Mei 2019 - 17:09
René:
De door jou genoemde contrasten zijn zeer herkenbaar voor ons. Het is goed om dat eens mee te maken waardoor je je realiseert hoe goed we het hier hebben -
14 Mei 2019 - 17:13
Erica:
Wat geweldig Nicole dat je dit onderneemt! Geniet ervan en wees voorzichtig! Liefs Erica -
14 Mei 2019 - 20:12
Paula:
Hoi Nicole
Heerlijk om jou belevenissen vanaf de zijlijn mee kunnen beleven.
Benieuwd naar het verdere verloop daar.
Is het trouwens erg warm daar of is het een soort winter daar??
Hou je haaks en zorg goed voor jezelf.
Liefs
Paula
-
19 Mei 2019 - 14:41
Boukje:
Hoi nicôle,
Met interesse heb ik jouw verslag gelezen en mij een inkijkje hebt gegeven in het dagelijkse leven in Z-afrika.
Fijn dat jij je kennis kan inzetten in de kliniek, ze zullen je er dankbaar voor zijn.
Tijd voor ontspanning heb je ook wel nodig met dit zware werk.Het ga je goed met de resterende dagen en zoals vanouds VLEK. -
26 Mei 2019 - 19:47
Erna:
Wat een mooi indrukwekkend verslag! Zuid Afrika is zo gaaf!
Doe je de groeten daar aan iedereen? En nog een fijne tijd daar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
